Wzywam, pełnym głosem wykrzykującego „ełaj", Dionizosa,
Pierworodnego, o podwójnej naturze, trzykroć narodzonego, Bakchicznego władcę,
Gwałtownego, strasznego, tajemniczego, dwunogiego, o dwu postaciach,
Ustrojonego bujnym bluszczem, o obliczu byka, wojowniczego, radosnego, bez zmazy.
Omadiosie, powracającego co trzy lata, dawcę winogron, odzianego w listowie.
Eubuleosie, przemądry, urodzony z świętego małżeństwa,
Zeusa i Persefomy, nieśmiertelne bóstwo;
Wysłuchaj, błogosławiony, głosu, słodki, nieskalany, rozszalej się,
Życzliwe serce mający, wraz z pięknie przepasanymi piastunkami.

_{Przełożył Jacek Dziubiński}

Διονύσου

θυμίαμα στύρακα.

Κικλήσκω Διόνυσον ερίβρομον, ευαστήρα,
πρωτόγονον, διφυή, τρίγονον, Βακχείον άνακτα,
άγριον, άρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον,
κισσόβρυον, ταυρωπόν, 'Αρήιον, εύιον, αγνόν,
ωμάδιον, τριετή, βοτρυηφόρον, ερνεσίπεπλον.
Ευβουλεύ, πολύβουλε, Διός καί Περσεφονείης
αρρήτοις λέκτροισι τεκνωθείς, άμβροτε δαίμον:
κλύθι, μάκαρ, φωνής, ηδύς δ' επίπνευσον αμεμ[φ]ής
ευμενές ήτορ έχων, σύν ευζώνοισι τιθήναις.