Zeusa Piorunowego [19]

You voted 5. Total votes: 2630

Orfeusz

Kadzidło styraksowe

Zeusie rodzicu, co razisz ogniami kosmos wysoki,
ajther najwyższy poświatą błyskawic swych rozpromieniając,
błogosławionych siedzibę wstrząsając boskimi gromami,
i rozświetlając deszczowe chmury jaskrawym piorunem,
burze, wichury, ulewy i błyskawice potężne
z góry zsyłając, płomienną pożogę - niby pociski
w krąg rażące - ogniste, potężne, potworne, mocarne,
straszny powietrzny orężu, co serce ściska, podnosi
włosy; nagły, gromowy, niezwyciężony i czysty
gromie, gwałtowne natarcie w wirach bezmiernych nawałnic,
burzy niosącej grozę, nieposkromiony, niezłomny,
ostry pocisku niebiański Gromowładnego płomienia,
wszystko rozświetlający, co wstrząsa tak ziemię, jak morze,
dzikie zwierzęta zaś trwoży, gdy grzmot do ich uszu dochodzi,
twarz od promieni się jarzy, grzmot pod sklepieniem ajtheru
huczy ogłuszająco; szaty niebiańskiej zasłona
w pół się rozdziera, gdy przetnie ją blask błyskawicy płomiennej.
Ale, błogosławiony, twa wola potężna wśród morskich
fal i na górskich jest szczytach: twą siłę poznaliśmy wszyscy.
Ciesząc się z płynnej ofiary, daj z serca w miarę wszystkiego:
życie niosące radość razem z panią Hygieją,
boską Ejrene, piastunkę młodzieży, czczoną najmocniej,
życie też ciągle w siłę rosnące wśród myśli beztroskich.