Samo-zaufanie

You voted 2. Total votes: 2877

Viking

pewność siebie, samodzielność

Samo-zaufanie (lub po prostu pewność siebie i zaradność) jest cechą niezwykle ważną dla wszystkich Asatryjczyków. Dawniej pozwalała ona naszym przodkom przetrwać w trudnych warunkach Północy gdzie często każda rodzina musiała radzić sobie sama, osiągnąć bogactwo czy zachować niezależność. We współczesnych czasach jest to tak samo ważne jak kiedyś, to czy osiągniemy sukces w życiu i czy będziemy wolnymi niezależnymi ludźmi czy też nie, zależy w dużej mierze od nas. Dla przykładu człowiek żyjący z zasiłku i mieszkający w mieszkaniu komunalnym jest tak naprawdę niewolnikiem swojego nieróbstwa i tego, co się z tym wiąże. Musi zastanawiać się jak przeżyć kolejny dzień, nie jest w stanie realizować większości swych marzeń ani nawet o nich nie myśli. Często pojawiają się alkoholizm i inne patologie. Jeśli mamy natomiast dobrą prace, wykształcenie i pieniądze możemy po prostu lepiej żyć pod każdym względem. Ważne jest jednak aby nie mylić tego zwykłym materializmem, chęcią gromadzenia coraz większej liczby dóbr i skąpstwem które jest jedną z gorszych cech pojawiających się u ludzi. W dzisiejszym społeczeństwie pieniądze są środkiem który pozwala nam utrzymać rodzinę na godnym poziomie, realizować marzenia nawet jeśli same w sobie nie są z nimi związane (wyprawa do lasu kosztuje niewiele ale trzeba mieć trochę odłożonych pieniędzy aby w tym czasie nie musieć np. pracować na jedzenie), a także być wolnymi ludźmi, którzy w swym życiu i postępowaniu nie muszą się oglądać na innych i „żebrać o każdy posiłek”. Dawniej rolę pieniędzy mogła zastępować praca na roli, tytuły czy wojenna sława. Prawdziwy Asatryjczyk zawsze powinien szukać dróg do rozwoju i ulepszania świata wokół siebie, a nie stać w miejscu, czy jak żebrak wyciągać ręce do innych licząc, że uda się uniknąć wszelkich trudności, pracy i wysiłku. Musimy brać odpowiedzialność za swoje życie i czyny i zawsze dążyć do tego aby móc żyć zgodnie ze swoją ścieżką i duszą, jednocześnie oceniając swoje realne możliwości i szanse na osiągnięcie danego celu. W tym sensie cecha samo-zaufania łączy się z pracowitością i odwagą. Jak już to wcześnie podkreśliłem, również w relacjach z naszymi Bogami nie możemy jedynie prosić o darmowe dary, musimy sami działać jak najlepiej potrafimy, gdyż dopiero taka postawa uprawnia nas do proszenia o pomoc.