Poganami są wszyscy, którzy potakują życiu, dla których Bóg jest wyrazem na wielkie Tak, potwierdzające wszystkie rzeczy. [Nietzsche]
Marzec 2010
Świętowit
Feanaro
Świętowit był najwyższym bogiem plemienia Ranów, zamieszkujących wyspę Rugię i posiadał wspaniałą świątynię w Arkonie, do której z różnych krajów przybywali pielgrzymi chcący złożyć dary. Bogato zdobione sanktuarium posiadało własny oddział 300 konnych, zaś dostęp do jego środka miał jedynie długowłosy kapłan, któremu nie wolno było skalać boskiego przybytku oddechem. Zniszczona przez Duńczyków w 1168 roku, była najdłużej istniejącym miejscem słowiańskiego kultu religijnego.
Perun
Feanaro
Gromowładny Perun jest naczelnym bóstwem słowiańskiego panteonu. Zsyła burzę i grzmoty, a także deszcz. Rusini wierzyli, że Perun patronuje kniaziowi i jego drużynie, dlatego zgodnie z relacją Kroniki minionych lat podczas zawierania przysiąg klęli się na imię tego właśnie bóstwa. Atrybutem Peruna jest topór, a świętym drzewem dąb. Lokalnie czczony w różnych hipostazach, co oddaje najlepiej staroruskie powiedzenie „Perun jest mnóg”.
Podstawowym mitem związanym z bóstwem jest walka Peruna z chtonicznym, uosabiającym siły chaosu potworem Żmijem.
Trzygłów
Feanaro
Trzygłów (Trygław) jest bóstwem znanym nam przede wszystkim ze źródeł dotyczących obszaru Pomorza i Połabia. Ośrodki jego kultu znajdowały się w Szczecinie, Wolinie oraz Brennie (obecnie Neubrandenburg). O szerokim zasięgu kultu bóstwa może świadczyć nazwa szczytu Triglav w Słowenii. Według relacji kronikarskich kąciny (świątynie) Trzygłowa znajdowały się właśnie na szczycie najwyższych wzniesień w grodzie lub jego okolicy.
Weles
Feanaro
Weles (Wołos), jako mityczny antagonista Peruna, jest panem sfery przeciwstawnej dziedzinie Gromowładcy, czyli podziemiom i wodom podziemnym. Ów chtoniczny bóg jest opiekunem i strażnikiem ludzkiego bogactwa i dostatku, wiązanego dawniej zwłaszcza z bydłem. Tak jak Perun był bogiem na którego klął się kniaź z drużyną, tak - zgodnie z relacją Kroniki minionych lat - na Welesa klęli się zwykli ludzie. Karą zsyłaną przez Welesa za niedotrzymanie przysiąg jest „wyzłocenie jak złoto”, czyli choroba skórna.
Mispogon, albo Nieprzyjaciel Brody
Rutilius
I
Poeta Anakreon napisał wiele zachwycających pieśni, które sławiły
luksusowe życie, jakim obdarzyła go Tyche. Ale Alceusowi i
Archilochowi z Paros bóg nie zezwolił na poświęcenie życia zabawie i
przyjemności. Aby zaś skłonić ich do znoszenia trudów, raz jednych, raz
drugich, zmniejszono ciężar nałożony na nich przez Niebiosa i przeklęci
zostali ci, którzy ich zwodzili. Lecz, jako, że prawo zakazuje mi oskarżać
imiennie tych, którym wszelako nie uczyniłem żadnego zła, [to jednak]
O Julianie
Edward Gibbon
Na ogół władcy, gdyby się ich rozebrało z purpury i nagich
rzuciło w świat, pogrążyliby się natychmiast w najniższy
stan społeczny bez nadziei wyjścia kiedykolwiek z cienia.
Ale w wypadku Juliana zasługi osobiste były w pewnej mierze
niezależne od stanowiska. Bez względu na drogę, jaką obrałby on sobie
w życiu, na pewno dzięki sile swojej nieustraszonej odwagi, żywego
dowcipu i wytężonej pilności osiągnąłby najwyższe zaszczyty
wybranego zawodu albo już co najmniej by zasługiwał na nie; mógłby
Etyka absolutna a polityka
Max Weber
Jak jednak przedstawia się rzeczywisty stosunek pomiędzy etyką a polityką? Czy nie mają one, jak to się czasami mówi, ze sobą absolutnie nic wspólnego? Czy też, wręcz przeciwnie, prawdą jest, że „ta sama" etyka obowiązuje tak w politycznym, jak i w każdym innym działaniu. Niekiedy uważano, że oba te twierdzenia wykluczają się wzajem: słuszne jest albo jedno, albo drugie.