Hellenizm

Jak i po co składamy ofiary. Rodzaje ofiar

Total votes: 4452

Eremites Plato

Głównym sposobem oddawania czci bogom jest – oprócz codziennej pobożności w przestrzeganiu ich praw – organizowanie rytuałów. Rytuały mogą być odprawiane przez jedną osobę lub przez grupę osób i służą nawiązaniu kontaktu między ludźmi i nieśmiertelnymi bóstwami. Ponieważ helleńskie stosunki między ludźmi i światem bogów od zawsze były oparte na zasadzie wzajemności, głównym typem rytuału jest złożenie ofiary. Składamy Nieśmiertelnym w ofierze jadło i napoje, aby otrzymać od nich błogosławieństwo, pomoc lub przebaczenie.

Ogólna budowa rytuału starogreckiego

Total votes: 4230

Eremites Plato

Brak dokładnych danych na temat starożytnych praktyk religijnych często zmusza rekonstrukcjonistów do tworzenia własnych rytuałów obchodu świąt we współczesnych czasach. Zgodnie z podstawową dla rekonstrukcjonizmu zasadą dbałości o historyczne szczegóły należy rytuał taki jak najbardziej zbliżyć do oryginału. Dlatego istotne wydaje się najpierw przestudiowanie samego znaczenia danego święta w starożytności (zob. Święta helleńskie), a następnie odtworzenie go w zgodzie z przestawionym poniżej schematem (częściowo na podstawie moich własnych doświadczeń, a więc to współczesna innowacja).

Wartości etyczne hellenizmu

Total votes: 3879

Drew Campbell

[...] W religii helleńskiej nie znajdujemy niczego, co przypominałoby Dziesięcioro Przykazań judaizmu czy etyczne i religijne nauki Chrystusa. Zamiast po prostu przestrzegać pewnej liczby boskich praw, staramy się określić za pomocą rozumu, co składa się na szlachetne życie. Dlatego hellenizm jako religia nie narzuca etyki. [...]

Hymn do Prozerpiny

Total votes: 4204

Algernon C. Swinburne

(Po ogłoszeniu chrześcijaństwa religią panującą w Rzymie)

Vicisti, Galilaee

Żyję dość długo i jedno – że miłość się kończy, widziałem wyraźnie;
Bogini, dziewico, królowo, bądź teraz przy mnie i wejrzyj przyjaźnie.
Tyś więcej niż dziś lub jutro, pory roku, gdy słychać śmiech, gdy płacze się,
Bo one przynoszą radość lub smutek; lecz ty, Proserpino, sen.
Słodko jest deptać winne grona, nogi gołębicy – pełne słodkości;
Lecz większym darem jest twój niż piana spod winnych gron lub miłości.

Rozmyślania, księga XII

Total votes: 4075

Marek Aureliusz

1. Wszystko to, do czego przyjść pragniesz drogą okrężną, możesz już mieć, jeżelibyś sam sobie tego nie skąpił. A to- gdy przeszłość całą na boku zostawisz, a przyszłość powierzysz opatrzności, byłeś tylko teraźniejszość skierował ku zbożności i sprawiedliwości. Ku zbożności, abyś umiłował swe przeznaczenie. Wszechnatura ci je bowiem wyznaczyła, a ciebie jemu. Ku sprawiedliwości, byś swobodnie i bez osłonki mówił prawdę, a postępował zgodnie z prawem i wartością spraw.

Rozmyślania, księga XI

Total votes: 4130

Marek Aureliusz

1. Te są swoiste cechy duszy rozumnej: samą siebie widzi, sama siebie rozkłada na części, robi siebie taką, jaką chce, sama spożywa owoc, który wydaje (owoce bowiem roślin i odpowiadające części zwierząt inni spożywają), osiąga cel swoisty, gdziekolwiek ją koniec życia spotka. Nie tak, jak przy tańcu lub na scenie itp., gdzie cała czynność zostaje bez końca w razie jakiejś przeszkody. Ale na czymkolwiek i kiedykolwiek się ją zatrzyma, zamiar swój doprowadza do pełni i bez uszczerbku. Tak, że można powiedzieć: mam wszystko, co moje.

Rozmyślania, księga X

Total votes: 4105

Marek Aureliusz

1. Będziesz też kiedy, duszo ma, dobra, prosta, jednolita, naga, widoczniejsza niż to ciało, które cię otacza? Użyjesz kiedy szczęścia płynącego z umiłowania i ukochania? Uczujeszże kiedy sytość i brak braku, nie pragnąca niczego, nie pożądająca niczego, ani żywego, ani nieżywego, do rozkosznego używania? Ani czasu dla dłuższego używania? Ani miejsca umiłowanego, ani ziemi, ani klimatu, ani ludzi miłych? Czy ci wystarczy życie obecne, czy poczujesz radość z istnienia wszystkiego tego, co teraz masz?

Strony