W religii starogreckiej w przeciwieństwie do chrześcijaństwa nie ma ustalonego zbioru modlitw. Bogów zaklina się najczęściej własnymi słowami. Modlitwę taką zazwyczaj konstruuje się jednak według następującego schematu:

1. wezwanie imienia bóstwa z wymienieniem jego epitetów i dziedzin, jakimi się opiekuje, najlepiej istotnych dla prośby zawartej w modlitwie
2. wspomnienie wcześniejszej czci okazanej bóstwu
3. sprecyzowanie prośby
4. złożenie obietnicy, którą spełni się, jeśli prośba zostanie wysłuchana

Typowym przykładem jest tu moja modlitwa do Zeusa Ojca:

Wielki Zeusie, ojcze bogów i ludzi,
Który porządku strzeżesz w rodzinie
I ojców wspierasz w ich chwalebnej roli,
Jeślim Ci kiedy składał dymiące ofiary,
Jeśliś przyjmował już kiedyś ode mnie
Wino w libacjach płynące,
Słysz teraz me modły, napełń mnie siłą,
Bym szlachetny i niezłomny
Przeciw losu stanął wyzwaniom
I w rodzinie mej przyszłej
Najbliższych nie zawiódł.
Spełnij me prośby,
Hileos megale Zeu Pater,
A czcił cię będę setką ofiar
Tobie ku chwale złożonych.

Sposób wypowiadania modlitwy

Modlitwę wypowiada się na stojąco z rękami wzniesionymi ku górze. Dłonie powinny być skierowane wewnętrzną stroną do góry. Wyjątek stanowią modlitwy do bogów morskich, kiedy ręce kieruje się w stronę morza, oraz modlitwy do bogów Podziemia (chtonicznych), kiedy to należy klęknąć i uderzać rękami w ziemię.

Modlitwę wypowiada się na głos, zwłaszcza przy prowadzeniu rytuałów i dokonywaniu libacji (składaniu płynnej ofiary z wina). Wyjątek stanowią znowu bóstwa chroniczne, do których należy modlić się przyciszonym głosem.

_{Tekst pochodzi z niedziałającej już pierwszej polskiej strony hellenistycznej - Eremia}