Mokosz, Matka-Ziemia, jest postacią wyjątkową – jednym z nielicznych kobiecych bóstw w niemal całkowicie zmaskulinizowanym panteonie słowiańskim. Patronuje szeroko rozumianej płodności, związanej nie tylko z ziemią i jej plonami, ale także ze sferą ludzkiej seksualności. Opiekuje się również kobietami; północnorosyjski folklor wiąże ją zwłaszcza z zajęciami takimi jak strzyżenie owiec i przędzenie lnu.

Słowianie zawsze darzyli ziemię nabożnym szacunkiem, wiążąc z nią liczne tabu – niedopuszczalne było spluwanie na nią bądź bicie jej kijem. Przed rytualnym nadejściem wiosny nie wolno było uprawiać orki ani podejmować innych prac wiążących się z kopaniem w ziemi. O głębokiej czci Słowian dla ziemi świadczą również rozmaite obyczaje, m.in. kładzenia na niej noworodka.

Dniem poświęconym Mokoszy jest piątek.