1. To rzekłszy, Kwietusie, epikurejczyk, zanim ktoś zdążył mu odpowiedzieć, oddalił się, gdyśmy właśnie doszli do końca krużganka; my zaś, przystanąwszy, jakby ze zdumienia osobliwością tego człowieka, w milczeniu spoglądaliśmy na siebie nawzajem, a potem zawróciliśmy i kontynuowaliśmy przechadzkę.

W odpowiedzi na pojawienie się tekstów poruszających problem rytuałów – a właściwie ich oprawy – we współczesnym rodzimowierstwie słowiańskim postanowiłem wypowiedzieć się na ten temat w kontekście Asatru. Otóż bardzo często słyszę oskarżenia wobec współczesnych rekonstrukcjonistów, mówiące iż tworzymy coś w rodzaju skansenu, a rytuały w lesie prowadzone przez zakapturzonego kapłana są atrakcyjne dla niewielkiej tylko liczby osób - dla reszty zaś są albo podejrzane, albo obce, albo po prostu śmieszne.

Thursy lub poprostu olbrzymy są zażartymi wrogami Bogów.

O ile Azowie reprezentują porządek, a Wanowie przedstawiają wspierające nas siły przyrody, to Jotnar reprezentują chaos oraz moc natury niszczącą ludzi oraz działają niezależnie od ludzi.

W końcu, to właśnie Jotnar będą tymi, którzy zawalczą przeciwko Bogom w Ragnarok i przyniosą zagładę światu.

W istocie, mimo nazywania ich Gigantami lub Ogrami, Thursy są bogami tak samo jak Azowie lub Wanowie.

W wielu przypadkach odpowiadają oni pojęciom "Fomoire" w mitologi celtyckiej.

• Czym jest rekonstrukcjonizm pogański?
• Czym jest hellenizm?
• Jak można zostać Hellenem?
• Jakie są główne wartości hellenizmu?
• Czy macie święte księgi lub pismo?
• Czy Hellenowie uprawiają magię?

Głównym sposobem oddawania czci bogom jest – oprócz codziennej pobożności w przestrzeganiu ich praw – organizowanie rytuałów. Rytuały mogą być odprawiane przez jedną osobę lub przez grupę osób i służą nawiązaniu kontaktu między ludźmi i nieśmiertelnymi bóstwami. Ponieważ helleńskie stosunki między ludźmi i światem bogów od zawsze były oparte na zasadzie wzajemności, głównym typem rytuału jest złożenie ofiary. Składamy Nieśmiertelnym w ofierze jadło i napoje, aby otrzymać od nich błogosławieństwo, pomoc lub przebaczenie.

W religii starogreckiej w przeciwieństwie do chrześcijaństwa nie ma ustalonego zbioru modlitw. Bogów zaklina się najczęściej własnymi słowami. Modlitwę taką zazwyczaj konstruuje się jednak według następującego schematu: