Afrodytę czcigodną, zwieńczoną złotem i piękną
będę opiewał - jej to morskiego Cypru warownie
los dał w udziale, bo tam ją wilgotny podmuch Zefira
uniósł, płynącą na fali przez morze szumiące rozgłośnie,
w pianie łagodnej, a Hory o złotych diademach we włosach
mile przyjęły boginię i w strój ją boski odziały;
głowę niebiańską przybrały w misternie spleciony wianuszek,
piękny, cały ze złota, a płatkom uszu przydały
cennych kolczyków w kształcie rumianku, mosiężnych i złotych.
Szyję jej delikatną i piersi srebrzyste zdobiły

Mene odwieczną, skrzydlatą, zacznijcie. Muzy, opiewać,
słodkośpiewne córki Kronidy, pieśni znawczynie!
Światłość z oblicza niebiańskiej bogini spływa na ziemię,
kiedy się toczy szlakiem podniebnym i piękną roztacza
jasność świetlistą, a mroczne przestworza blaskiem wypełnia,
z jej złocistego wieńca płynącym, i świecą promienie,
gdy w Okeanu wodach obmywszy piękne swe ciało,
w szatę odziana błyszczącą z oddali boska Selene,
lśniące źrebce o pysznych karkach zaprzągłszy do wozu,
śpiesznie pogania owe rumaki z pięknymi grzywami,

Drew Campbell zaproponował współczesny system codziennego nabożeństwa operający się na zawartych w Pracach i Dniach Hezjoda świętych miesiącach oraz hymnach orfickich. Posługiwanie się hymnami orfickimi ma swoje wady i zalety: wadą jest czasem nieco dziwna teologia, różna od głównego nurtu; zaletą, że zbiór tych hymnów obejmuje wszystkie większe Bóstwa i wiele mniejszych, które można uczcić w ciągu miesiąca. Oczywiście można zastąpić je innymi wedle własnego uznania. Numeracja odwołuje się do angielskiego tłumaczenia Apostolosa N. Athanassakisa (1977).

Arrhephoria (τὰ ἀρρηφόρια)

święto na cześć Ateny (Arretophoria)

Najmłodsze Atenki, w wieku od 7 do 11 lat, brały także udział w święcie zwanym Arreforia, jako tak zwane arrefory, niosące tajemne dary, które składały w grocie w ogrodach Afrodyty.

_{Źródło: L. Winniczuk, Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu.}